สูดหายใจลึกให้แน่นออก ขณะนั่งท้ายกระบะ มองเห็นทิวทุ่งหญ้า ดอกหญ้า นาข้าวเขียว ไกลลิบสุดลูกหูลูกตา ฉันกับเพื่อนทั้งสองกำลังมุ่งสู่พื้นที่ที่อันอุดมสมบูรณ์ของชาวปะกากยอที่ตั้งอยู่บนภูเขาข้างหน้า อีกไม่นานนักหรอก…
เป็นเวลากว่าปีแล้วที่ฉันไม่ได้ไปที่นั่น สถานที่ที่เรียกว่า “บ้าน” แห่งที่สอง ที่ที่อบอวลไปด้วยเรื่องเล่า ต้นชา ผู้คนหลากหลายวัยที่รวมอยู่ด้วยกัน ที่นี่คือที่ที่ยังคงเหลืออยู่ ถึงแม้จะน้อยนักแล้วในประเทศแห่งนี้ “ที่ไหนมีป่า ที่นั่นมีปะกากยอ” พ่อคนหนึ่งเล่า
แล้วเช่นเดียวกัน ที่ไหนมีปะกากยอที่นั่นป่าไม้อุดมสมบูรณ์ ทุกๆวันคนที่นี่จะทำงาน ทุกคนมีงานทำ ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง แม่นั้นดูแลลูกๆของเธอ ฉันเพิ่งจะเห็นหญิงคนหนึ่งเดินผ่านไป เธอห้อยลูกของเธอด้วยผ้าขาวม้าผูกติดกับหลังรัดตรงหน้าอกกระฉับพอดี
ฉันสอบถามพูดคุย ก็พบว่าเธอมีลูกสามคน คนที่อยู่บนอกเธอยังเล็กและกินนมเธออยู่ส่วนอีกสองคนซึ่งอายุเลยกว่าสามขวบเป็นแน่ ก็ยังไม่หยุดกินนมจากอก ฉันนึกดีใจแทนลูกๆที่น่ารักของเธอว่าได้กินนมจากแม่แทนที่จะกินนมผงเหมือนเด็กๆสมัยนี้
แน่นอนมันต้องมีอะไรดีแน่ กินนมจากอก ฉันได้ยินมาว่าการที่เด็กได้กินนมจากอกแม่ นมจะให้ภูมิต้านทางที่แข็งแรงอย่างที่หาไม่ได้ในที่อื่น เด็กจะไม่เป็นโรคง่าย และที่สำคัญ อย่างที่ฉันเห็นคือ ลูกได้ไกล้ชิดกับแม่ ในอกอุ่นๆ ความสุขจึงได้ยืดออกไปอีกจนกระทั่งเด็กเริ่มจะพูด และท้ายสุดคือประหยัด คนที่นี่จึงไม่ต้องหาเงินไปซื้อนมผงให้ลูกกิน
ยังมีเรื่องเล่าหลายเรื่อง ที่ฉันได้เก็บเกี่ยวมาระหว่างเดินทาง กลายเป็นสัมภาระชิ้นใหญ่ที่ต้องแบกกลับพร้อมกับความอิ่มเอมใจ ที่ได้จากมิตรภาพของเพื่อนที่แวะไปเยี่ยมเยียน
อาจเป็นเรื่องของ
ความรักทำให้คนเดินทาง ฉันมีความรักและมีแรงบันดาลใจที่จะใช้ชีวิตอย่างธรรมชาติและอยู่กับลมหายใจที่ยาว คอยฟังเสียงหัวใจเต้น จึงออกเดินทางท่องไป จึงค้นพบสิ่งที่เราเรียกว่า วัฒนธรรม และ ภูมิปัญญา เป็นรากเง้าที่มีค่าให้แก่โลกทางวัตถุ และ โลกของจิตใจทำให้ได้เรียนรู้ กระบวนการ การดูแลชีวิตของตนเองและผู้อื่น หรือ วิถี ต่างๆ
ที่เราอาจไม่ได้จากห้องเรียนท่องจำ การ “เป็น” ของผู้คนที่พบเจอกลายเป็น ตำราเรียนเล่มใหญ่ พร้อมด้วยแง่คิดปรัชญาที่เราสามารถเอามาทดลอง ใคร่ครวญดู อาจได้คำถามท้ายบท เช่น ผักที่เรากินอยู่นี้มาจากไหน
ทำไมเราไม่ปลูกผักกินเอง ตลอดจนไปถึง ปลูกผักต้องใช้ดินแบบไหนอย่างไรเลยทีเดียว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น